จิตใจมืดมน ดั่งคนที่ต้องมนตร์
ลุ่มหลงเล่ห์กล ที่เธอได้ฝากไว้
เธอครอบงำฉันไว้ มันกัดกินในใจ
ให้ดำดิ่งลงไป ไม่ให้หลุดไปจากภาพเธอ
ไม่อาจฟื้น ตื่นจากฝัน ติดอยู่กับภาพเธอ
ยังคร่ำครวญ ยังพร่ำเพ้อ ใจมันคิดถึงเพียงเธอ
แม้ว่าไม่มีเธออยู่ ยังละเมอว่า
ฉันยังคงมีเธออยู่ แต่ไม่รู้ที่ใด
เหมือนโดนผีอำ ลุกยืนไม่ไหว
ไม่รู้แค่ไหน จะตื่นจากฝันร้าย
เธอครอบงำฉันไว้ มันกัดกินในใจ
ให้ดำดิ่งลงไป ไม่ให้หลุดไปจากภาพเธอ
ไม่อาจฟื้น ตื่นจากฝัน ติดอยู่กับภาพเธอ
ยังคร่ำครวญ ยังพร่ำเพ้อ ใจมันคิดถึงเพียงเธอ
แม้ว่าไม่มีเธออยู่ ยังละเมอว่า
ฉันยังคงมีเธออยู่ แต่ไม่รู้ที่ใด
ไม่อาจฟื้น ตื่นจากฝัน ติดอยู่กับภาพเธอ
ยังคร่ำครวญ ยังพร่ำเพ้อ ใจมันคิดถึงเพียงเธอ
แม้ว่าไม่มีเธออยู่ ยังละเมอว่า
ฉันยังคงมีเธออยู่ แต่ไม่รู้ที่ใด
ไม่อาจฟื้น ตื่นจากฝัน ติดอยู่กับภาพเธอ
ยังคร่ำครวญ ยังพร่ำเพ้อ ใจมันคิดถึงเพียงเธอ
แม้ว่าไม่มีเธออยู่ ยังละเมอว่า
ฉันยังคงมีเธออยู่ แต่ไม่รู้ที่ใด